Dwie nieruchomości z trzema domami w rezerwacie etnograficznym - wieś Bozhentsi

Z przyjemnością przedstawiamy państwu wspaniałą posiadłość we wsi Bozhentsi - ogłoszoną w 1964 roku Rezerwatem Historyczno-Architektonicznym.

Wieś Bozhentsi położona jest w centralnej części Bułgarii, 14 km na wschód od Gabrowa, na północnych zboczach Starej Płaniny. Do wsi prowadzi całoroczna droga asfaltowa. Przy jego wjeździe znajduje się parking strzeżony, reżim wjazdu dla samochodów jest kontrolowany. Dlatego też, ze względu na położenie u podnóża Bałkanów, w Bozhentsi można cieszyć się pełnym relaksem, ciszą, spokojem, czystością.
Pierwsza oferowana przez nas nieruchomość położona jest w centralnej części wsi. Jego powierzchnia to 760 m2, dojazd od strony południowej. Dom jest swobodnie usytuowany w centralnej części posesji, stodoła znajduje się na jej północnej granicy. Oba budynki zostały przebudowane i przystosowane do współczesnych potrzeb mieszkaniowych, zachowując dokładną lokalizację, całkowitą wysokość, elewacje, kubaturę i materiały charakterystyczne dla renesansowego środowiska architektonicznego. Budynki są przestronne i jasne, o funkcjonalnym układzie iw pełni podporządkowane idei komfortowego życia rodzinnego. Dom ma dwa piętra. Do parteru wejście od strony północnej przez sień wejściową z przylegającą do niej łazienką. We wspólnej przestrzeni skierowanej na południe, wschód i zachód znajduje się salon z miejscem na zabudowę kominkową, jadalnia i kuchnia; przed stołówką, pod drewnianą loggią, znajduje się wydzielony taras zewnętrzny. Klatka schodowa, będąca częścią przestrzeni salonu, prowadzi na drugie piętro, gdzie znajdują się dwie duże sypialnie z oddzielnymi łazienkami. Do jednej sypialni można przyłączyć gabinet, z którego jest wyjście na werandę, dalej asmalakiem. Piętro podziemne jest dostępne z holu wejściowego, schodami w dół. Konstrukcja budynku jest żelbetowa - belki, słupy, płyty, schody. Parter otoczony jest kamiennymi ścianami, wszystkie pozostałe ściany zewnętrzne i wewnętrzne są murowane. Dach czterospadowy - konstrukcji drewnianej z kamiennymi płytami. Stolarka drewniana (dąb), okna przeszklone, z charakterystyczną kratą, drzwi płycinowe. Do wykończenia elewacji zastosowano materiały charakterystyczne dla architektury renesansowej: kamień murowany, biały gładki tynk; elementy drewniane (dębowe) - belki, słupy, wezgłowia i deski szkieletowe imitują konstrukcję belkowo-płatwiową. Powierzchnia zabudowana budynku to 78,3 mkw. , rozbudowana powierzchnia zabudowy - 170,7 mkw. , powierzchnia piwnicy - 78,3 mkw.

Stodoła, przystosowana do celów mieszkalnych, również jest dwukondygnacyjna. Piętro składa się z przestronnego salonu/sypialni, wejście od wschodu. Parter to studio, łazienka i sauna, wejście od strony południowej. Konstrukcja budynku jest żelbetowa - belki, słupy, płyty, schody. Parter otoczony jest kamiennymi ścianami, wszystkie pozostałe ściany zewnętrzne i wewnętrzne są murowane. Wszystkie ściany zewnętrzne w podłodze posiadają okładzinę drewnianą (dąb). Dach czterospadowy - konstrukcji drewnianej z kamiennymi płytami. Stolarka wykonana jest z drewna (dąb), okna dwuszybowe, z charakterystyczną kratą i zewnętrznymi okiennicami drewnianymi (na podłodze), część salonu otwarta na podwórko z jamlakiem, drzwi panelowe. Do wykończenia elewacji użyto materiałów charakterystycznych dla architektury renesansowej: muru kamiennego, okładziny drewnianej, elementów drewnianych (dąb), imitujących belki oraz konstrukcję nabijaną. Powierzchnia zabudowana wynosi 35 mkw. , rozbudowana powierzchnia zabudowy - 73,7 mkw. Oba budynki posiadają wewnętrzne instalacje elektryczne i wodno-kanalizacyjne oraz zewnętrzne zasilanie; przewidziana jest oczyszczalnia ścieków. Wszystkie powierzchnie zewnętrzne są izolowane termicznie. Wzdłuż wszystkich granic posesji wybudowano ogrodzenie - z litej części kamieniarki. Kamienna ściana jest z ciętego kamienia, a wszystkie elementy drewniane z impregnowanego suchego drewna dębowego. Wejście na posesję prowadzi przez dwuskrzydłowe drzwi z kutego żelaza, również wykonane z impregnowanego materiału dębowego. Aleja wejściowa, ganek, alejki do i wokół budynków wyłożone są płytami kamiennymi, nierówności niweluje się pojedynczymi kamiennymi schodami terenowymi i kamiennymi krawężnikami.

Podwórko jest bogato zagospodarowane trawą, krzewami i drzewami, w miarę możliwości zachowano istniejące cenne gatunki drzew, zbudowano system nawadniający dla całego ogrodu. Przy projektowaniu i budowie budynków i elementów małej architektury zastosowano wysokiej jakości materiały i wydajne technologie, starając się zachować charakterystyczne proporcje i detale odrodzonej architektury wsi Bozhentsi. Nieruchomość nadaje się do zamieszkania na stałe lub na wynajem jako pensjonat. Budynki, urządzenia i ogrodzenia posiadają pozwolenie na użytkowanie z 2015 roku.

Obie nieruchomości są oddzielone małym górskim potokiem.

Druga nieruchomość to stary piętrowy dom w doskonałym stanie. Jest to w pełni umeblowany dom o powierzchni zabudowanej 120 mkw. Piętro składa się z pokoju gościnnego z kuchnią, łazienki, toalety, garderoby. Na drugim piętrze znajdują się trzy w pełni umeblowane sypialnie. Jest telefon stacjonarny i Internet.
W ogrodzie o powierzchni 1040 mkw. (trawniki, drzewa i krzewy owocowe i ozdobne, kwiaty) posiada system automatycznego nawadniania. Jest budynek gospodarczy. Drzwi wykonane są z naturalnego kamienia i drewna. Brzeg strumienia jest ufortyfikowany kamieniami. Na teren posesji prowadzą duże dębowe bramy. Na podwórku (przy bramie) znajduje się miejsce parkingowe na jeden samochód. Oddzielnie zbudowany taras-grill. Jest budynek gospodarczy na drewno na kominek i narzędzia ogrodowe.

Bozhentsi zawsze był częścią wielkiego świata. Położony w pobliżu starej rzymskiej drogi Nicopolis ad Istrum - Augusta Traiana - Konstantynopol. Ze 110 domami i około 500 mieszkańcami, pod koniec XIX wieku Bozhentsi było centrum administracyjnym, handlowym, kulturalnym i duchowym. Ale stopniowo ludzie się wyprowadzają. Pozostało 100 domów, które mają od 100 do 250 lat. Dlatego w 1964 roku wieś została ogłoszona rezerwatem architektoniczno-historycznym, a mieszkających tam czterdziestu ludzi utrzymuje ją przy życiu.